Έλαφος
Η Έλαφος είναι ημιορεινό χωριό του νομού Πιερίας σε απόσταση 15 χλμ. από την Κατερίνη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 345 μ., στις παρυφές των Πιερίων όρεων και πήρε το όνομά της από τα πολλά ελάφια που ζούσαν στην περιοχή. Έχει περίπου 500 κατοίκους βάσει στατιστικών δεδομένων της απογραφής του 2001. Η θέση της είναι στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Πιερίας, στα σύνορα με το Νομό Ημαθίας, στον οποίο και ανήκε μέχρι το 1974. Υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Κατερίνης.
Οι κάτοικοι του χωριού ως το 1940 κατοικούσαν στη Σπουρλίτα , τη σημερινή Ελαφίνα, από όπου εκδιώχθηκαν μετά την πυρπόληση των εστιών τους από τους Γερμανούς. Το τοπωνύμιο Σπουρλίτα ( ispirlit ) που σημαίνει καμένη γη, καταγράφεται σε οθωμανικά φορολογικά κατάστιχα ( tapu tahrir defterleri ) του 15ου και 16ου αι. Οι συγκεκριμένες πηγές μάς επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι ο οικισμός υπήρχε ήδη πριν από την τουρκική κατάκτηση, δηλαδή από τους βυζαντινούς ακόμη χρόνους. Αποτέλεσε σημαντικό στρατηγικό σημείο κατά την διάρκεια των πολεμικών συρράξεων στην περιοχή (επανάσταση Ολύμπου, μακεδονικός αγώνας, εμφύλιος). Στον αύλειο χώρο των εκκλησιών Αγίας Παρασκευής και Αγίου Γεωργίου ανηγέρθη μνημείο των ηρωικώς πεσόντων.
Οι κάτοικοι έχτισαν τα νέα τους σπίτια στην περιοχή που ονομαζόταν Καλύβια, όπου είναι και η θέση του σημερινού χωριού. Πρόκειται για μια περιοχή την οποία είχαν αγοράσει από τον Τουρκαλβανό Λίλη Γέρο το 1927 ( 1 λίρα/ στρέμμα) και διατηρούσαν εκεί τα κτήματά τους. Τον Αύγουστο του 1947, κατά την περίοδο του εμφυλίου, οι κάτοικοι της Ελάφου μετοίκησαν στα Ρυάκια αρχικά και κατόπιν τον Τρίλοφο και την Κατερίνη επί τρία συναπτά έτη.
Η Έλαφος έχει Δημοτικό Σχολείο, νηπιαγωγείο, αγροτικό ιατρείο στο κτίριο της Κοινότητας, φαρμακείο και οινοποιείο. Υπάρχει ένας κεντρικός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και δύο εξωκλήσια του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Βαρβάρας. Επίσης διαθέτει αθλητικό σωματείο, τον «ΓΑΣ Ταύρος Ελάφου» και πολιτιστικό σύλλογο, την «Ελαφίνα». Μέχρι πρόσφατα, στο χωριό τις απόκριες γινόταν αναπαράσταση παραδοσιακού γάμου, με σατιρικά στοιχεία. Οι κάτοικοι ασχολούνται κατεξοχήν με την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαδρομή από το χωριό Έλαφος προς το παλιό χωριό, την Ελαφίνα, η οποία απέχει 15 χλμ. περίπου. Ο δρόμος είναι ορεινός σε υψόμετρο 500-800 μ. και εμφανίζει εξαιρετικά πλούσια βλάστηση (δρυς, οξιές, άγριες καστανιές κλπ), χλωρίδα με σπάνια άγρια λουλούδια και χόρτα μεταξύ των οποίων μπορεί κανείς να βρει ρίγανη, φλαμούρι, διάφορα βότανα, άγρια αμπέλια, θεραπευτικούς βολβούς κλπ. Η πανίδα της περιοχής αποτελείται από ελάφια, ζαρκάδια, αγριόχοιρους, λαγούς, λύκους, αλεπούδες και διάφορα αποδημητικά πουλιά. Πολλά ελεύθερα ρυάκια σχηματίζονται από τον μεγάλο όγκο βροχών, που καταλήγουν σε τρεις τεχνητές λίμνες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των καλλιεργητών.
